De voorgaande dag zijn we aangekomen met het vliegtuig. Na het ontbijt checken we uit bij het hotel. Er is overdag nog tijd om Reykjavik te verkennen.

In de middag gaan we aan boord van de Ocean Albatros in de haven van Reykjavik en zetten we koers naar het Westen.

Het expeditieteam informeert ons over de reis en over de gang van zaken aan boord. Ook wordt er voor vertrek een verplichte safety drill gehouden. We varen de eerste uren aan boord van de Ocean Albatros langs de IJslandse kust.

We maken vandaag de oversteek naar Groenland en varen over de Straat van Denemarken. Aan dek kijken we uit naar walvissen en zeevogels. In deze wateren hebben we kans op Gewone Vinvissen, witsnuitdolfijnen en grienden. Dichter bij de Groenlandse kust kunnen we zelfs een narwal tegenkomen.

In de lezingen-zaal aan boord worden de gehele reis prestaties gehouden over de Groenlandse cultuur, natuur en geologie. Tijdens zo’n dag op zee heb je natuurlijk alle tijd om zo’n lezing bij te wonen. Maar je kan ook de andere voorzieningen op het schip verkennen, zoals de Polar Spa en Gym, of de bibliotheek.

We zetten vandaag voor het eerst voet aan land op Groenland. Onze reis start aan Zuidkant van de route langs de kust. We bezoeken als eerste het plaatsje Kuummiut bij de Ammassalik Fjord. Omdat de fjord het grootste deel van het jaar ijsvrij blijft is het een belangrijk vissersdorp, waar ook de enige visfabriek van de regio is gevestigd. In de baai zwemmen soms walvissen.

In de middag varen we een stukje terug naar het Oosten, waar een bijzonder reliek uit de Tweede Wereldoorlog te vinden is. De Amerikanen legde hier een vliegbasis aan, die direct na de oorlog alweer verlaten is. Sindsdien is er weinig verandert aan deze plek en hierdoor is het een bijzondere plek in deze weidse wildernis. Voor fotografen kan het vaak leuke plaatsjes opleveren (Urbex in de wildernis).

Maar de verplaatsing van het dorp naar de vliegbasis is eigenlijk het mooiste onderdeel van de dag, omdat we door een prachtig fjordenlandschap varen.

We blijven nog een dag in dit Zuidelijkste deel van de route die we varen en bezoeken het plaatsje Tasiilaq. Dits is één van de grotere laatsen in Oost Groenland. In tegenstelling tot West Groenland is Oost Groenland nog lang geïsoleerd gebleven. Pas is 1894 werd die isolatie doorbroken toen de Denen een handelspost oprichtte in Tasiilaq.

Tasiilaq ligt in een perfecte natuurlijke haven op Ammassalik Island. Hoewel het oppervlakkig gezien lijkt op steden aan de westkust van Groenland, zullen bezoekers snel verschillen opmerken; het landschap is hier veel ruiger, de mensen minder en de sledehonden veel talrijker. Tasiilaq biedt uitstekende mogelijkheden om te verkennen, met uitstekende wandelroutes zoals de Flower Valley die gemakkelijk bereikbaar zijn vanuit de stad. Voor degenen die zich willen verdiepen in de Tunumiit-cultuur, bezoek het museum, gevestigd in de oude kerk van de stad, luister naar het prachtige koor van de stad dat optreedt in de moderne kerk, of bekijk een trommeldanser in traditioneel Oost-Groenlands kostuum die een eeuwenoude spirituele traditie uitvoert.

Op zee, op weg naar Ittoqqortoormiit.
Als je langs de kustlijn van dit enorme eiland vaart (waar het twee nachten en een dag duurt om de dichtstbijzijnde stad te bereiken), kan het moeilijk zijn om de omvang van dit enorme land te bevatten.

Groenland is ongeveer vier keer zo groot als Frankrijk en domineert het Atlantische deel van het Noordpoolgebied, met breedtegraden van 59-83°N en 11-74°W. Ongeveer 80% van Groenland is bedekt met de Groenlandse ijskap (bekend als Sermersuaq of ‘Het Grote IJs’ in het Groenlands), het grootste ijslichaam op aarde buiten Antarctica. De Groenlandse ijskap is zo groot dat het de weerspatronen van de regio bepaalt, waarbij smeltwater in de zomer en ijs in de winter grotendeels de zeestromingen in dit deel van de Noord-Atlantische Oceaan aandrijven.

Ondanks het gebrek aan steden is het stuk kustlijn tussen de regio Ammassalik en Scorsesbysund van vitaal belang voor de bewoners van het gebied. In de zomer jagen de lokale bewoners op walvissen, zeehonden en ander wild per boot langs de kust van deze uitgestrekte wildernis, zoals hun voorouders dat al sinds mensenheugenis doen. Sommige bekwame jagers kiezen er nog steeds voor om kajaks te gebruiken om schrikachtige prooien zoals narwals te besluipen – hiermee een eeuwenoude jachttraditie voortzettend. Terwijl sommigen ervoor kiezen om in de winter sneeuwscooters te gebruiken om het zee-ijs dat de kust omringt te doorkruisen, kiezen de meeste jagers ervoor om hondensleden te gebruiken, die betrouwbaarder, robuuster zijn en niet afhankelijk zijn van brandstof. In dit uitdagende land zijn voorouderlijke tradities nog steeds superieur aan de valkuilen van het moderne leven.

Wij kijken vandaag vooral uit over zee in de hoop deze dieren in levende lijve te zien. Er is kans om walvissen te zien en we letten op de vogels die de boot passeren.

Bij het betreden van Scoresbysund, het grootste en langste fjordenstelsel ter wereld, zou je je kunnen vergissen als je niet doorhebt dat deze enorme inham van 35 km überhaupt een fjord is! Scoresbysund is vernoemd naar de Engelse walvisvaarder en ontdekkingsreiziger William Scoresby, een van de eerste Europeanen die deze regio in kaart bracht; de lokale naam voor dit enorme fjordenstelsel, Kangertittivaq, is een typisch Groenlands understatement en betekent ruwweg ‘De tamelijk grote fjord’.

De enige nederzetting in deze regio is Ittoqqortoormiit (wat ‘de mensen die in grote huizen wonen’ betekent), dat zeker tot de meest afgelegen gemeenschappen op aarde behoort. Zoals de naam al doet vermoeden, is de stad relatief nieuw en werd ze in 1925 door de Deense autoriteiten gesticht. Kolonisten werden vanuit de regio Ammassalik verder naar het zuiden verplaatst als reactie op wat werd gezien als slechte leefomstandigheden in het gebied, en ook om de Deense soevereiniteit in de regio te vestigen tijdens een territoriaal geschil met Noorwegen. Hoewel de oprichting van de stad een uitdaging was, realiseerden de kolonisten zich al snel dat de regio enorm rijk was aan wild, met uitstekende mogelijkheden voor de jacht. Deze traditie wordt tot op de dag van vandaag voortgezet – de meerderheid van de inwoners leeft nog steeds van een zelfvoorzienende jachtlevensstijl, essentieel in een stad waar bevoorradingsschepen slechts een of twee keer per zomer aankomen. De enige toegang tot de buitenwereld is via de helihaven naar de nabijgelegen luchthaven, vanwaar kleine vliegtuigen naar IJsland vertrekken.

Ittoqqortoormiit is een stad met een sterk gemeenschapsgevoel en traditionele cultuur, waar buitenlanders hartelijk worden verwelkomd. De stad herbergt een uitstekend museum, een prachtige traditionele Groenlandse kerk en de lokale bevolking verwelkomt bezoekers vaak in hun gemeenschap in kleurrijke traditionele kostuums. De stad is een prachtige introductie tot de cultuur en levensstijl van Noordoost-Groenland, op een van de meest spectaculaire natuurlijke locaties ter wereld.

’s Nachts varen we langs de ruige toppen van het schiereiland Liverpool Land en bereiken we de monding van King Oscar Fjord. We bevinden ons nu in het uitgestrekte Northeast Greenland National Park; met een oppervlakte van bijna een miljoen vierkante kilometer (bijna twee keer zo groot als Frankrijk), is dit het grootste Nationale Park en het grootste beschermde gebied op aarde. We verblijven in totaal drie dagen in het Nationaal Park

Er zijn geen permanente nederzettingen in het gebied, maar tot het midden van de 19e eeuw leefden verschillende nomadische Inuit-jagers in deze spectaculaire regio.

Het programma voor onze dagen in het Nationale Park is afhankelijk van wind-, zee-, weer- en ijsomstandigheden. In zo’n afgelegen gebied zo ver naar het noorden dicteert Moeder Natuur alle menselijke activiteit. Onze exacte route en activiteiten worden gezamenlijk bepaald door de kapitein en de expeditieleider en worden meestal in de avond-briefing aangekondigd.

Enkele van de interessante locaties die we kunnen bezoeken, zijn de 1300 meter hoge rotswand Bastionen aan de kust van Ella Island. Verder naar het noorden kunnen we het kleine Maria-eiland passeren, waar de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog een kamp hadden. De poging van de Duitsers om tijdens de Tweede Wereldoorlog voet aan de grond te krijgen in Groenland is op zichzelf al een fascinerend verhaal. Na Ruth Island hopen we te landen op Ymer Island bij Blomsterbugten, een kleine oase in het nationale park. Vanuit het kleine jachthuis Varghytten kunnen we genieten van het formidabele uitzicht op de karakteristieke, vlakke berg Teufelsschloss, waar de veelkleurige rotslagen getuigen van de opwindende geologische ontwikkeling van het gebied. Vanaf hier kunnen we proberen langs de machtige ijsbergproducerende Waltershausen-gletsjer te varen voordat we de prachtige Moskusokse Fjord binnenvaren. Op onze weg terug naar open zee kunnen we proberen te landen op Jameson Land, een leefgebied voor ijsberen.

Waar we ook gaan in deze uitgestrekte wildernis, we kunnen er zeker van zijn dat we opwinding, avontuur en verbijsterende natuurlijke schoonheid tegenkomen. Ons ervaren expeditieteam zal zijn best doen om de gasten zoveel mogelijk kennis over de regio te geven; hetzij in  lezingen aan boord, tijdens de briefing in de avonden, tijdens een landing of tijdens een kop koffie op het dek. Gedurende onze tijd in het Nationaal Park zullen onze de Expeditieteamleden constant uitkijken naar de wilde dieren van de regio – houd uw verrekijker bij de hand!

Vandaag varen we langs de Blosseville Coast weer naar het Zuiden. De Blosseville-kust is mogelijk de meest dramatische kust buiten Antarctica en wordt bewaakt door de hoogste bergen en steilste fjorden van Groenland – en een gordel van pakijs die ooit ontdekkingsreizigers kon afweren, soms jarenlang!

De Blosseville-kust is vernoemd naar de Franse ontdekkingsreiziger Jules de Blosseville, de eerste Europeaan die deze formidabele kustlijn zag. Toen hij in 1833 probeerde de kust te verkennen aan boord van het schip La Lilloise, raakten het schip en alle opvarenden spoorloos verdwenen. Latere expedities konden geen spoor van het schip vinden en het lot ervan blijft tot op de dag van vandaag een mysterie.

De afgelopen decennia hebben we ook warmere zomers en minder zee-ijsbedekking gehad, waardoor speciaal gebouwde, met ijs versterkte schepen zoals de Ocean Albatros langs de kust konden varen, op zoek naar pooldieren, verlaten Inuit-nederzettingen en buitenaardse landschappen.

Tijdens onze tijd op zee bij het naderen van Reykjavik, worden er aan boord verschillende activiteiten georganiseerd om onze gasten de kans te geven om terug te blikken op hun reis. Ontspan met een vakkundig bereide cocktail in de Nordic Bar in het gezelschap van nieuwe vrienden, geniet van de kennis en passie van ons expeditieteam tijdens lezingen of geniet gewoon van de Noordse Stormvogels die ons naar IJsland vergezellen. En natuurlijk proberen we aan dek nog een laatste keer walvissen te vinden. Misschien lukt het om een groep Orca’s te vinden in dit stuk Oceaan.

Tijdens uw laatste avond aan boord, sluit u zich aan bij de kapitein en officieren voor de Farewell Cocktail Party, gevolgd door een presentatie van foto’s en video’s door onze fotograaf aan boord – de ideale gelegenheid om uw Arctische avontuur opnieuw te beleven. Skål!

Terwijl de IJslandse hoofdstad aan de horizon in zicht komt, verschijnen er vreemde objecten; bomen groter dan enkelhoogte, glazen wolkenkrabbers en straten vol auto’s, bussen en mensen… Zo’n bruisende hoofdstad kan vreemd aanvoelen na de afgelegen wildernis van Groenland!

Na een stevig ontbijt is het tijd om hartelijk afscheid te nemen van de bemanning en het expeditieteam van Ocean Albatros en de loopplank af te dalen terug naar het droge met herinneringen aan de reis van je leven.

Het is mogelijk om in de middag al een terugvlucht te boeken. Ook kan je besluiten om nog langer in Reykjavik te blijven.